Interview met Willy Van Damme

Voor mij zit een opgewekte man met vinnige ogen die tot voor enkele jaren adjunct-directeur van het Antwerpse lyceum was.  Kortom voor velen een gekende figuur in de Scheldestad.  Hij genoot een opleiding geschiedenis die hij na zijn vaarwel aan het onderwijs met literair talent verlengde.  En met succes.  Hij schreef de roman ‘Het geheim van Plantyn’, onlangs (2010) bij Devries-Brouwers uitgegeven.

Alibi: Willy, hoe komt het dat er in Vlaanderen zo weinig historische thrillers geschreven worden?

Een historische thriller vergt enorm veel opzoekwerk.  Ik heb bijna een jaar met mijn neus in de archieven gezeten. Vooral in bibliotheken, maar ik mag musea toch ook niet vergeten.  Bij manier van spreken was het van de vroege morgen tot de avond notities maken.  Door mijn opleiding ben ik in staat geweest verschillende zaken aan mekaar te linken die anders misschien leken te ontglippen.  Het plezier van opzoeken zit hem eigenlijk in het ontdekken van allerlei feiten die je nog niet kende, die je in de roman kunt verwerken en je lezers mee kunt geven.  Daarna heeft het toch nog een jaar geduurd om alles netjes op papier te zetten.  Vele uren werk dus, maar wel prettig.

Alibi: Heb je iemand als voorbeeld genomen?

Nee, en ik wist bovendien ook niet dat ik literair talent bezat.  Ik heb mijn manuscript naar enkele uitgevers opgestuurd en allebei wilden ze mijn boek uitgeven.  Ik was er een beetje verbaasd over omdat mijn omgeving me had gewaarschuwd dat een roman schrijven een zaak is, maar een uitgever vinden nog een andere zaak.  Ik zal dus maar veronderstellen dat ik geluk gehad heb.

Alibi: Je hebt de hele roman netjes gestructureerd vooraleer je begon te schrijven?

Inderdaad, met een historische roman kan het bijna ook moeilijk anders.  Alle historische gegevens die ik in mijn boek verwerkt hebt, komen met de waarheid overeen.  Wist je dat er onder de kathedraal van Antwerpen een doolhof van gangen loopt met een vluchtweg die in taveerne De Pelgrom uitkomt?  Ik heb een speciale toelating gekregen om deze kelders te mogen bezichtigen.  Ook in het kabinet van de burgemeester van Antwerpen is er een geheime vluchtweg.  Heel mijn roman is te lezen alsof het allemaal echt gebeurd is en dat maakt voor de mensen wellicht de charme uit.  Om ‘Het geheim van Plantyn’ de nodige spanning te bezorgen zijn er ook fictieve personages aan toegevoegd.  Dat kon moeilijk anders.  Ik heb tijdens mijn opzoekingen ook een boek over de steenrijke Duitse bankier Fugger gevonden.  Deze man leende geld aan Karel V om zijn keizerkroning mogelijk te maken.  Wie weet dat nog?

Alibi: In welke periode speelt je boek zich af?

Mijn roman speelt zich af in het jaar 1576, een belangrijke datum in de geschiedenis van Antwerpen.  In dat jaar waren er verschillende historische personen samen in Antwerpen aanwezig.  Ik som er enkele op: Simon Stevin, nochtans een Bruggeling, Dodoens, Ortelius en Justus Lipsius.  Eerstgenoemde woonde slechts dat jaar in Antwerpen en de laatste betrok een eigen kamer in het huis van Plantyn.  In hetzelfde jaar werd Antwerpen door de Spaanse soldaten geplunderd.  Ze hadden een tijd lang geen soldij meer ontvangen en kregen van de Spaanse bevelhebber van de Citadel de vrije hand.  Er is dus niets nieuws onder de zon als je hoort hoe het er in Afrika aan toegaat.  Bovendien woedt in Antwerpen een godsdienstoorlog, want de Scheldestad wordt als een calvinistisch bolwerk beschouwd.  In het boek komt ook de spanning tussen geloof en wetenschap aan bod, die nu met Darwin en het creationisme opnieuw de kop opsteekt.  Het geeft naar mijn mening aan een historische roman een meerwaarde tegenover een thriller waar enkel naar de dader gezocht wordt.  Ik mag toch een beetje reclame voor de historische roman maken.

Alibi: Waarom is er nog niet vroeger over het geheim van Plantyn geschreven?

Ik moet je het antwoord schuldig blijven.  De lezer mag me echter niet verkeerd begrijpen.  Plantyn had echt een geheim dat pas na zijn dood in zijn brieven werd ontdekt.  Het is dus geen vrucht van mijn fantasie.  Het boek geeft dit geheim op het einde prijs.

Alibi: Het is een traditionele en meestal retorische vraag: Ben je al aan een nieuw boek bezig?

Het zal opnieuw een historische thriller worden, maar veel meer kan ik hierover niet vertellen.  De lezers die ‘Het Geheim van Plantyn’ weten te waarderen, zullen allicht naar mijn volgende historische thriller uitkijken.

Alibi: Een vraag die lezers waarschijnlijk een beetje nieuwsgierig maakt, welk boek raad je hen aan?

‘De Schaduw van de Wind’, van Zafón.  Het is een literair werk leest als een thriller en over boeken en een geheime bibliotheek handelt.  Het is gewoon een prachtig boek.

Alibi: Je bent een man met vele talenten.  Ik heb gelezen dat je ook de ontwerper bent van een belangrijke studiemethode, nl. Lotus.

Twintig jaar gelden heb ik deze studiemethode ontworpen.  Ze is veel gebruikt.  Lotus is de afkorting van Lezen, Opzoeken, Trefwoorden vinden, Uitdiepen en Schematiseren.  Het boek werd uitgegeven bij Wolters-Kluwer en wordt in vele scholen gebruikt.

Alibi: Bedankt voor het interview.