(Recensie)
Pieter Aspe is reeds lang de vaandeldrager van de Vlaamse misdaadroman. Na de Franse markt is hij nu ook bezig de Verenigde Staten te veroveren.
Het 33ste verhaal van Van Inn en zijn medewerkers zal dan ook weer op een ruime belangstelling kunnen rekenen.
Inhoud
Als Freya Fiers terugkeert van een fuif, wordt ze door vier gemaskerde jongens brutaal ontvoerd en verkracht. Ze was te voet naar huis gekeerd omdat haar fiets was gestolen. Freya is de dochter van Robrecht Friers, een succesvolle zakenman die fortuin maakte met windenergie.
Van Inn wordt op de zaak gezet. Op de bewakingscamera’s van de feestzaal wordt de fietsendief herkend. Die bekent aan Van Inn dat hij de diefstal in opdracht van Alex Priem heeft gepleegd tegen een vergoeding van honderd euro.
Alex is de zoon van Jozef Priem, hoofdredacteur van een vermaard links weekblad. Als alibi geeft hij op dat hij met drie vrienden de hele tijd op stap is geweest. Zij worden echter één voor één vermoord. Hierbij komt ‘Fatsoen’ in het vizier een obscure vereniging waarvan de leden een nummer dragen. Dit conservatieve genootschap veroordeelt de uitspattingen in de moderne wereld. Het zal een belangrijke rol spelen in dit verhaal. Net zoals Jozef Priem en Robrecht Friers elkaar kenden in hun jeugd..
Commentaar
Pieter Aspe gaat in dit verhaal de maatschappij-kritische toer op. Fatsoen kan men zonder veel inbeelding vervangen door Opus Dei. Vooral justitie moet het ontgelden. Enkele staaltjes:
Van Inn: ‘Wat kunnen we nog doen als het verhoren van een verdachte als een misdaad wordt beschouwd?’ (p. 158)
Het huiszoekingsbevel was niet wettig omdat het niet correct was opgesteld. Justitie was een farce geworden (p. 233).
De meeste bordelen zouden failliet gaan als magistraten er wegbleven (252).
Gewoontegetrouw zijn er ook de zijverhalen. Van Inn wordt belaagd door een jonge journaliste die hem probeert te versieren, Versavel leert een nieuwe homo-vriend kennen, Saskia geraakt zwanger.
Door de vlotte verhaalstijl vallen bepaalde ongeloofwaardige momenten nauwelijks op en is de ontwikkeling van de plot nogal voor de hand liggend.
Beoordeling
Aspe bewijst weer eens dat hij een geroutineerd schrijver is. Dit is weer een goed geolied verhaal.
Erg vreemd vond ik wel de niets terzake doende zin: ‘Uit de hoogte van Luc Boonen, een nieuwe ster aan het Vlaamse thrillerfirmament, want het was een verdomd goed boek’ (114).
Ik hoop alleen maar dat men niet de weg opgaat van de reclameboodschappen op televisie en men in de toekomst om de zoveel bladzijden een reclametekst inlast in een boek!
Manteau, Antwerpen, 2013, 317 blz.
Willy Van Damme