Johan Deseyn is goed anderhalf decennium creatief bezig met het scheppen van zijn universum, dat vol zit met apocalyptisch kwaad  en felle demonen. Gelukkig blijft hij met zijn rampscenario’s in de Midwest van Amerika hangen, want je moet maar beter niet thuis zijn wanneer deze gruwel aan je deur klopt. Met Chaos tekent Deseyn opnieuw een streep bij op de muur van het Kwaad. Dit keer mag privédetective Bendmann de kastanjes uit het vuur halen.

Inhoud

Donovan Bendman krijgt van de zwoele en steenrijke Melanie Konnell de opdracht om haar verdwenen broer te zoeken. Donovan is zwaar onder de indruk van de fysieke charmes van zijn opdrachtgeefster, maar kan op enkele dagen zo goed als niets bereiken. Melanie Konnell laat dan ook niet na hem schamperend de laan uit te sturen. Wat het eergevoel bij Bendman prikkelt. Hij zet zijn klikspaanbende van wijkkinderen aan het werk.

Blijkt dat Melanie niet helemaal ongelijk had. Via een andere verhaallijn vernemen we immers dat de arme broer in de val werd gelokt en brutaal in een diepvriezer werd gestopt. Twee andere lijken zullen volgen. Waarna tal van afgehakte lichaamsdelen in de stad opduiken., een afgezaagde arm aan een verkeerslicht bijvoorbeeld

Dan krijgt Bendman onverwacht assistentie van twee irreële wezens. Canthanuan vertegenwoordigt de bron van het Kwaad, terwijl Elleniël de Hoeder van het Licht is. De ene is het antigif voor de andere. Luguber doen gaat Johan Deseyn bijzonder goed af.

Enkele andere personages dikken de plot nog wat in: schoolsecretaresse Arisa Santangelo, die door Ellenël wordt uitgekozen voor de strijd tegen Canthanuan. Daarmee staan alle pionnen klaar voor een gevecht op leven en dood. Vooral dat laatste.

Commentaar

Ik was aanvankelijk gecharmeerd door de karakters van Chaos vooral die van de pragmatische Bendman. Zijn geregeld leventje als detective met traditionele onderzoeksmethoden schieten echter te kort tegenover het bovennatuurlijke samenspannen van vreemde krachten. Tot dan leek dit een degelijke politieroman te worden, met een beetje film noir look, met vooral menselijke personages. Zodra de touwtjes van de actie echter in handen worden genomen door al dan niet maffe aartsengelen, gaat de lucht uit de plot. Althans, dat geldt toch voor mij, maar ik ben dan ook veel te bekrompen om plezier te vinden in Fantasy. Dat hoeft niet te gelden voor andere lezers. Ik had nog niets van Deseyn gelezen, maar als ik vorig werk van Deseyn diagonaal doorneem, wemelt het daar van Lathorianen, creaturen en demonen. Hij is daar ongetwijfeld heel goed in. Ik niet.

Beoordeling

De boeken van Johan Deseyn vinden zeker hun weg naar een leespubliek dat verhangen is aan demonische plots, waarbij bloed en geweld hun plaats krijgen in het referentiekader van menselijk lijden. Valt bovendien perfect in de tijdsgeest. Zijn mensen zijn verassend genoeg van vlees en bloed. Zijn creaturen uiteraard niet, het is immers hun rol om de term “vlees en bloed” anders te interpreteren. Liefhebbers van Fantasy, liefst ouder dan 16 jaar kunnen er hun tanden in zetten.