Dit is de eerste thriller van Luc Vancampenhout. Zijn vroegere romans werden goed onthaald, waarbij zijn eerste roman werd bekroond met de prijs voor het beste debuut. Nadien was hij 18 jaar lang vaste scenarist voor de populaire soapserie ‘Thuis’.

Inhoud

Ellen Everaert is een bloedmooi model dat op haar 21 jaar koos voor de 30 jaar oudere succesrijke kunstschilder Vic Van Raemdonck. Na tien jaar houdt ze de relatie met de schatrijke maar boertige kunstenaar voor bekeken.
Ze wil terug naar de veel jongere en knappe Tom Bertels, haar vroegere geliefde. Die is echter de favoriete leerling en bewonderaar van Vic. Sandra, de heetgebakerde nicht van Vic, is erop uit om Tom te versieren.
Meer is er natuurlijk niet nodig om het spel van begeerte, verraad, bedrog en wraak tot ontwikkeling te brengen.

Commentaar

Kan Luc Vancampenhout zijn literaire schrijfstijl niet van zich afwerpen of wil hij met deze thriller een nieuwe weg inslaan? De ellenlange zinnen werken in een thriller contra-productief om de spanning op te bouwen. Zo spreidt hij bijvoorbeeld één lange zin over bladzijden 50 en 51, waarbij hij afwisselend twee protagonisten aan het woord laat. Dit kan je als een mooie literaire  kunstgreep beschouwen, maar voor mij geeft het geen meerwaarde aan het verhaal. Integendeel, het komt de leesbaarheid niet ten goede. Ik dacht dat de vervelende ellenlange volzinnen van Nicolaas Beets in zijn Camera Obscura verleden tijd waren. Niet dus.
Ik begrijp ook niet goed waarom de auteur per se enkele personages voortdurend Frans laat praten. Nederlandstaligen worden toch niet geacht de nuances van de Franse taal te kennen? Voor het leggen van specifieke accenten bestaan toch andere oplossingen.
Het boek leest als een Grieks drama en heeft er alle kenmerken van. De hybris van wandaad en overmoed biedt zich ook hier aan. De Dood geeft ook geregeld commentaar op de gebeurtenissen.

Beoordeling

Dit is een thriller die inspeelt op de psychologische uitwerking van de personages. Het element spanning boet er spijtig genoeg bij in. En dat verwacht men toch juist van een thriller. De auteur werkt graag met metaforen en symboliek, zoals de bodemloze put en het finale portret van Ellen. Mooi. De commercie in de kunst krijgt ook een veeg uit de pan. Hij maakt er tevens een spelletje van om af en toe een literaire verwijzing te maken naar belangrijke schrijvers in de literatuur.
Aanbevelenswaardig voor wie houdt van een psychologische aanpak.

Kramat, Westerlo, 2013, 215 blz.

 Willy Van Damme