Categoriearchief: Van Laerhoven Bob

Bob Van Laerhoven

BOEKVOORSTELLING, Van Laerhoven Bob

Bibliografie (misdaad, thrillers)

  • Niet voor publikatie, Uitgeverij Houtekiet (1994)
  • Dubbelspoor, Uitgeverij Manteau (1998) (samen met Hugo Marijnissen)
  • Mosk, Uitgeverij Manteau (2000)
  • Djinn, Uitgeverij Manteau (2001)
  • Papaver, Uitgeverij Manteau (2002)
  • De vinger van God, Uitgeverij Houtekiet (2005) – nominatie Hercule Poirotprijs 2005
  • De wraak van Baudelaire, Uitgeverij Houtekiet (2007)
  • Eeuwige liefde, Uitgeverij Houtekiet (2010)
  • Terug naar Hiroshima, Uitgeverij Houtekiet (2010) – nominatie Hercule Poirotprijs 2010
  • Zwart water, Uitgeverij Houtekiet (2011)

Recensie: ‘Alejandro’s leugen’ van Bob Van Laerhoven

BOEKVOORSTELLING, Van Laerhoven Bob

alejandro'sleugen Inhoud

Alejandro Juron is de spilfiguur uit deze roman van Bob Van Laerhoven. Ik zeg met opzet roman, niet thriller. Ooit was Alejandro gitarist/tekstschrijver van Aconcagua, een groep rond de charismatische zanger Victor Pérez. Ondanks de internationale faam van de groep werd ze ontbonden door de junta. Alleen Alejandro blijft over, na tien jaar gevangenis te hebben overleefd.
Het verzet is hem niet vergeten en wil hem terug binnen halen als bekend symbool. Maar Alejandro heeft geleerd dat hij teveel geeft om zijn eigen leven. Hij heeft eieren voor zijn geld gekozen en kan niet meer de verzetsheld zijn die het volk in hem ziet. Geconfronteerd met zijn liefde voor Béatriz, die nog wel actief aan het verzet deelneemt, wordt hij beschaamd voor zijn eigen zwakheid. Over en weer geslingerd tussen afstand en geweten, tussen eigenbelang en liefde, wordt Alejandro stilaan een held tegen wil en dank. Slachtoffer van de repressie wil hij buigen, maar hij houdt niet op onbuigzame mensen te ontmoeten.  Het culminatiepunt gebeurt op een peña, een volksfeest waarbij iedereen vermoedt dat er een aanslag zal worden gepleegd op President Pelarón.

Commentaar

Bob Van Laerhoven verstaat de kunst van onzichtbare aanwezigheid. Zijn boeken leveren steevast een rimpel op in Vlaanderen, zo van “Ha! De nieuwe Bob”, maar de rimpel deint uit voor het een golf kan worden. Wellicht daarom dat Bob Van Laerhoven zo’n veelschrijver is. Veel rimpels suggereren onrust.
Onrust is een typisch etiket voor BVL. Al schrijver sinds zijn 20e of zo, staat hij nooit lang stil bij een mode, genre of een serie. Als hij al niet de raakvlakken met poëzie opzoekt, of de conventies van het thrillergenre tart, dan is het wel als enige vertegenwoordiger in Vlaanderen van de cross-over. De merkwaardige mix van melancholie, spanning en ambitie.
Die mix zit volop in Alejandro’s leugen. Gesitueerd in País, een denkbeeldig Zuid-Amerikaanse dictatuur, waar je zonder moeite Argentinië of Chili uit de jaren 80 kunt herkennen. Het boek is geen thriller pur sang maar weet wel de spanning geleidelijk op te drijven. Doordat de hoofdfiguur in feite een kunstenaar is bekijkt hij de dagelijkse realiteit vaak door een afstandelijk waas, waarin de gebeurtenissen zich als in een droom lijken af te spelen.

Beoordeling

De vocabulaire en de taalkracht van Van Laerhoven zijn van het beste op ons Vlaams grondgebied. Zijn Alejandro is het prototype van de twijfelende held tegen wil en dank. Wie een thriller verwacht waarvoor men op het puntje van de stoel gaat zitten, zal bedrogen uitkomen. Maar de combinatie van een tergend einde met mooie beelden en woorden maken dat dit boek een voorbeeld wordt voor hoe thrillers het volgende decennium zullen geschreven worden.

Raymond Rombout

Houtekiet, Antwerpen, 2013, 328 blz.

Recensie: ‘Terug naar Hiroshima’ van Bob Van Laerhoven

BOEKVOORSTELLING, Van Laerhoven Bob

terugnaarhiroschimaJapan, 1995. De economische bubbel is gebarsten, het land verkeert in een zware economische crisis.

In Hiroshima brengt het lot een aantal mensen samen in een confrontatie die dramatische gevolgen heeft. De diplomatenzoon Xavier Douterloigne keert terug naar de Stad van de Vrede om in het reine te komen met de dood van zijn zus Anna. Politieinspecteur Takeda vindt een misvormde, dode baby onder het Vredesmonument, een herinnering aan het oorlogsverleden van de stad. Een Yakuzaleider, van wie wordt gezegd dat hij de Japanse demon Rokurobei incarneert, verdedigt meedogenloos zijn misdaadimperium tegen zijn dochter Mitsuko. En de punkauteur Reizo, bezeten door ultranationalistische idealen van zijn literair idool Mishima, deinst voor niets terug om de roman waarvan hij droomt te kunnen schrijven.

Op de achtergrond zindert het onuitwisbare verleden van Hiroshima na. De experimenten van de Japanse geheime eenheid 731 tijdens de Tweede Wereldoorlog leggen een duistere smet op de keizerlijke familie.

De eerder trage ontwikkeling van het verhaal waarbij alle personages uiteindelijk mekaars pad kruisen stoort geenszins de verfijnde wijze waarop het totale verhaal verteld wordt. De lezer wordt bij bijna alle personages die maar mondjesmaat volledig worden “onthuld”, regelmatig op het verkeerde been gezet. Dit komt de spankracht van het verhaal zeker ten goede. Ook de uitdieping van de karakters, waarvan er toch een paar op zijn minst merkwaardig te noemen zijn, is dermate goed opgebouwd dat je het gevoel krijgt dat er bij ieder nieuw gegeven over een personage een tipje van de mysterieuze sluier wordt opgelicht.

Ook een belangrijk hoofdpersonage is de stad Hiroshima zélf. De stad, waar het verhaal zich situeert, ademt als het ware nog steeds de gevolgen van de atoombom. Deze achtergrond creëert constant een ietwat sombere sfeer die het verhaal een extra diepte geeft.

Het is ook duidelijk dat de auteur zijn huiswerk gemaakt heeft wat betreft het Japan van midden de jaren negentig. Dit zorgt voor een authenticiteit die het referentiekader van de verschillende verhaallijnen verheft boven een gewone opsomming van gebeurtenissen in een willekeurige stad.

Kortom, dit boek is een aanrader voor iedere liefhebber van een misdaadverhaal dat af en toe eens grondig buiten de lijntjes kleurt.

Wim Van Loock