Kevin Valgaeren is van vele literaire markten thuis. Hij studeerde Nederlandse en Engelse taal- en letterkunde, begon als filmjournalist bij het magazine Film en Televisie. Met zijn academische achtergrond bewijst hij zich geregeld met scripties en essays in de meest uiteenlopende genres. Opvallend daarbij is zijn fascinatie voor goochelen, magie en de Victoriaanse tijdsgeest die hij als drager voorziet van deze sfeer. Combineer deze drie bouwstenen en je zult niet heel verrassend uitkomen bij vampirisme, een fictiesegment dat zich, net als de Victoriaanse leefwereld, wentelt in barok. Valgaeren mag met recht en reden de inleider worden genoemd van de ‘gothic novel’ in Vlaanderen. Hij werd daar in 2011 ook voor beloond met de Schaduwprijs voor zijn boek De Ziener.

Inhoud

Met Bloedlijn zit hij in hetzelfde stramien. Het boek is chronologisch opgebouwd en bestaat uit een stroom van brieven, telkens vanuit een verschillend standpunt. Vicky Timmermans wordt het slachtoffer van een aanranding, maar ontkomt op miraculeuze wijze, dank zij de tussenkomst van een “goede” vampier. De tweede hoofdpersoon, David Mayfair komt in Turnhout zijn grote liefde Sterre Schemers (mooi gecaste naam) opzoeken, moet daarvoor de toorn trotseren van zijn Nemesis: Valeth.
Snel blijkt het doodgewone Turnhout het verzamelpunt te zijn voor alle vampiers ter wereld. Het meisje Sterre staat daarbij op een ongezonde manier in het brandpunt van de belangstelling.

Commentaar

Je kunt van Valgaeren niet zeggen dat hij niet origineel uit de hoek komt. In een tijdperk waarin tobbende politie-inspecteurs de soms saaie toon zetten, probeert hij het met een gothic novel. Helemaal in de stijl van het genre compenseert de vlotte taal de logge structuur van deze literaire keuze, waarbij de monologue intérieur dominant aanwezig is.

Beoordeling

Bloedlijn heeft soms last van bloedeloosheid in de lange passages. Maar Valgaeren laat vakkundig de kortstondige hitsigheid van een vampierenbestaan het ritme doorbreken. Knap van Valgaeren is hoe hij, in weerwil van de literaire mode die steeds een grote stad als achtergrond schetst, van het ordinaire Turnhout een bruisende metropool maakt, waar donkerte en onheil regeren.

Uitgeverij Kramat, 2012,  370 blz. 19,95 euro.

Raymond Rombout

Kevin Valgaeren heeft in 2012 terecht de Schaduwprijs gewonnen met De Ziener.
De Schaduwprijs is een literaire aanmoedigingsprijs, ingesteld in 1997 door het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs, die jaarlijks in juni, aan het begin van de Maand van het Spannende Boek, wordt uitgereikt aan de auteur van het spannendste Nederlandstalige debuut. Uitsluitend fictiewerk wordt bekroond.

Inhoud

Het verhaal situeert zich in twee totaal verschillende tijdzones.
In de zestiende eeuw heeft de executie van een jonge zuster en een jonge pater geleid tot het ontstaan van een legende in het dorp Borley in het zuidoosten van Engeland. Op het einde van de negentiende eeuw laat dominee Henry Bull op de fundamenten van het oude klooster een nieuwe pastorie bouwen. Vanuit deze pastorie beginnen een reeks onverklaarbare gebeurtenissen en waarnemingen.

In 2007 zijn de ouders van David Mayfair omgekomen bij een ongeval met hun auto. David is een roekeloze jongeman die een duistere gave heeft: hij kan namelijk voorbij het leven kijken en zo de dood observeren. Zijn oom Dorian Walpole adopteert David en haalt hem vanuit het provinciestadje Turnhout in België naar de Engelse grootstad Londen. In deze metropool ontwikkelt David zich onder de vleugels van zijn oom tot Ziener. Het probleem is dat David geen angst kent en wanneer een anonieme briefschrijver de Ziener vraagt om de moord op twee kindermeisjes te komen onderzoeken, vertrekt hij, tegen de zin van Dorian, naar het mysterieuze plaatsje Borley. Al snel blijkt dat Borley zijn duistere geheimen niet zomaar zal prijsgeven. Stap voor stap leert de Ziener wat echte angst is. Uit de gebeurtenissen blijkt dat zijn aanwezigheid in Borley geen toeval is.

Commentaar

Door zijn beschrijvende stijl trekt Kevin Valgaeren je als het ware mee in het verhaal. Je waant je soms terug in de zestiende eeuw. De manier waar hij deze toch niet alledaagse materie over een Ziener beschrijft, zorgt ervoor dat je als het ware zelf de gebeurtenissen beleeft.
De overgangen van het verleden naar het heden en terug verlopen naadloos. Het leven vanuit de zestiende eeuw wordt aan de hand van flashbacks teruggehaald en in het verhaal verwerkt. Het wordt duidelijk hoe de Ziener zijn ‘stiel’ geleerd heeft.

Beoordeling

De zorgvuldig opgebouwde spanning blijft je vasthouden tot op het einde. Valgaeren zorgt voor een verrassend slot.
Voor de liefhebbers van een misdaadverhaal dat gebaseerd is op historische feiten is dit boek zeker een aanrader.

Uitgeverij Kramat, Westerlo, 2012, 454 blz.

Ludo Geluykens