Peter Loukens, IT’er in de kerncentrale van Doel, gaat na een terreuractie met verregaande gevolgen op zoek naar de opdrachtgever. Zijn speurwerk wordt niet door iedereen in dank afgenomen. Voor hij het beseft, is hij helemaal opgeslokt door nieuwe criminele verwikkelingen …
De opdrachtgever – Uitgeverij Vrijdag (2021)
Wat doe je als er geklaagd wordt omdat je praat in je slaap? Een recorder naast je bed zetten om te bewijzen dat het allemaal niet zo erg is. Maar dan klinken op die opname als eerste woorden: ‘Laat me duidelijk zijn. Ik ben dood. Overleden, ja. Ontslapen. Ter ziele gegaan. Gestorven dus. Ik ben er niet meer. Morsdood.’ Wat doe je dan de volgende ochtend? Je bent auteur, dus schrijf je de woorden uit, natuurlijk. Het was geen droom, maar een ‘bericht van de overkant’. Een waarschuwing. Een reddingspoging, als het ware. Op korte termijn. Op heel korte termijn.
Bericht van de overkant – Uitgeverij Vrijdag (2020)
Wanneer beginnend klusjesman Bart Colenbunders het voorstel krijgt om een uit een labo ‘gestolen’ sensationele uitvinding terug te vinden, lijkt hem dit een eenvoudige, lucratieve opdracht: de dievegge is gekend, de opdrachtgever een multinational en de vertoning navenant. Dat er maar één staal van bestaat, lijkt geen probleem – tot blijkt dat het in een salami verwerkt is. Tijdens de speurtocht naar de verdwenen worst duiken al snel andere geïnteresseerde partijen op, en wordt duidelijk dat de uitvinding een bedreiging vormt voor de mensheid. Maar niet zoals iedereen zich voorstelt …
Salami, uitgeverij Vrijdag, 2018.
Wanneer Matthias De Wolf een anonieme USB-stick in z’n brievenbus vindt met daarop een filmpje van een man en de boodschap er zeker niet mee naar de politie te stappen, legt hij deze waarschuwing naast zich neer. Hij is tenslotte journalist, geen detective. Als de man, een onbekende multimiljardair, wat later dood wordt aangetroffen maar daarover helemaal niets in de media verschijnt, is zijn nieuwsgierigheid gewekt. Al snel ontdekt hij echter dat hijzelf meer betrokken partij is dan hem lief is, en dat er nog slachtoffers dreigen te vallen…
Terecht, Uitgeverij Kramat (2016)
(Boekbespreking)
‘Bewijs het maar’ van Rudy Soetewey is een sterke thriller met een actueel draagvlak.
Een journalist krijgt de vraag om te onderzoeken of een jonge man inderdaad zelfmoord heeft gepleegd. De vraag komt van de meter van de jonge man die onder een trein is gesprongen. Of is het geduwd?
Al spoedig belandt journalist Matthias De Wolf in de schimmige wereld van de voedselindustrie en hoe er daar soms geknoeid wordt met ons dagelijks brood en wat we nog meer met smaak verorberen zonder dat we weten wat erin zit. Zelfs de controlerende overheid komt er maar bekaaid uit. Alles moet wijken voor nog meer productie, nog meer geldgewin. Daarnaast confronteert Soetewey zijn lezer met de afstand tussen arm en rijk en met de relatie werkgever en werknemer.
Soetewey levert hier een verhaal af dat erg goed gedocumenteerd is en toch niet verstikt wordt in een overaanbod aan weetjes en kennis. Personages worden ruimschoots uitgediept zodat je met hen sympathiseert of net als het hoofd personage een hekel krijgt aan de poenpakkers, die enkel denken aan money, money, money.
In het verhaal is de spanning vanaf het begin goed voelbaar en wordt langzamerhand steeds verder opgebouwd. Neem daarnaast de knappe schrijfstijl van Soetewey en je hebt een vlot lezend boek dat, alhoewel het zich in België afspeelt ook met een internationale setting zou scoren. Mede door de soms relativerende passages en aan de hand van een vleugje humor wordt je in het verhaal meegezogen. De auteur neemt je vanaf de eerste bladzijde bij de hand en mede door de sterke cliffhangers kan je niet anders dan meegaan op het pad dat de auteur voor je uitstippelde.
Soetewey heeft andermaal een sterk boek afgeleverd dat in elke thrillerbibliotheek een mooie plaats verdient. Wie voor een graag lezende medemens nog een geschenk zoekt, kan hier alvast mee voor de dag komen.
Bewijs het maar, 2015 Kramat, 339 blz
(Genomineerd voor de Hercule Poirotprijs 2015 en voor De Diamanten Kogel 2015)
Gaston Loomans