Tarantula, het slotdeel van de trilogie van Herbert De Paepe & Els Depuydt, over Andries Swartwater, een totaal geschift personage, is waarschijnlijk de meest exotische misdaadroman die deze zomer op de boekplank kwam.
Het begint allemaal nog met klassieke misdaden, maar eens een eindje in het boek spat de gruwel er af. Dat is niet nieuw, want De Paepe & Depuydt hebben wat dat betreft een reputatie hoog te houden.
Wie ‘Mensenvlees’, hun thrillerdebuut uit 2010 en ‘Swartwater’ (2013) de twee andere delen van deze trilogie, niet gelezen heeft, zit mogelijk met een probleem want je wordt geconfronteerd met veel personages. Ook de sprongen in de tijd, soms flashbacks, maar niet altijd – want er staan data bij de hoofdstukken – verplichten je soms om even gaan terug te bladeren naar eerdere passages. Daarom deze raad, lees de boeken in de juiste volgorde. Dat vermindert de moeilijkheid om de personages te situeren.
Deze vorm eist wel dat je je aandacht bij de lectuur houdt, maar daarin schuilt dan ook wel de kracht van deze roman. Eens je op het goede spoor zit, wordt je geboeid door de ‘avonturen’ van de hoofdpersonages en hun strijd tegen het kwaad in de persoon van blanke Zuid-Afrikaan Andries Swartwater. Dan wordt het ook moeilijk om het boek weg te leggen.
Wie van een boeiende roman meer verwacht dan een vlot lezend verhaal, krijgt ook een sfeerbeeld van het Braziliaanse sloppen zoals die waren in de voorbereiding op het wk-voetbal 2014 en tevens een reis over de Amazone tot in het diepe binnenland van het Amazonewoud, met al zijn gevaren en heerlijkheden, om uiteindelijk, na de nodige verwikkelingen, in Peru te belanden. Dit houdt in dat je ook veel jargon en beschrijvingen krijgt, die even rust geven tussen de zich snel opvolgende plotwendingen.
Uitgeverij Vrijdag, 2015, 480 blz.
Gaston Loomans
Biografie De Paepe & Depuydt