(RECENSIE)
Staat van ontbinding is de tweede roman van Lieven De Letter, die met zijn debuut Nostalgie (2011) genomineerd werd voor de Schaduwprijs. Op de kaft van het boek staat de wat misleidende term ‘misdaadroman’. Wie op zoek is naar een boek waar door degelijk speurwerk een misdrijf wordt ontrafeld, komt bedrogen uit. Niettemin wordt er in het boek behoorlijk wat afgeperst, afgeranseld en afgedreigd.
Staat van ontbinding vertelt het verhaal van Eva Dumarey. We leren Eva kennen als een zorgzame dochter, die dagelijks pendelt tussen Sint-Pieters-Woluwe en Duinbergen om haar zwaar gehandicapte (adoptie)vader te verzorgen. Vanaf zin één wordt jammerlijk duidelijk dat haar intenties niet zo zuiver zijn. Haar voorgewende zorgzaamheid gedicteerd om ontmaskering te voorkomen. Helaas voor ‘papa’. De zorg vervaagt immers in de ultieme vernedering, geïnspireerd door een ziekelijke verleden.
Dit verleden lijkt Eva bovendien te dwingen tot een bizarre zoektocht naar de vaderfiguur die ze nooit mocht kennen. Deze tocht brengt haar bij de antagonisten van het verhaal, Frank (personage uit Nostalgie) en Vic, alias Vincent. Hun trouw aan Eva neemt gaandeweg af, naarmate haar ware aard naar boven komt: een pathologische leugenaar en een egoïstische manipulator eerste klas. Haar hele web van bedrog ontrafelt zich zienderogen, waarna elke vlieg zich één voor één loswrikt.
De auteur vertelt het verhaal vanuit het (belevende) ik-perspectief. Het biedt een rechtstreeks inkijk in het denkwerk van de drie karakters. Je krijgt verschillende puzzelstukken voorgeschoteld, die steeds in elkaar dienen gepast. Misleidend en verhelderend tegelijkertijd. Dit geeft het boek weliswaar een behoorlijk Jambers-gehalte: Wie zijn ze? Wat doen ze? Wat drijft hen? De karakters worden tot in de puntjes uitgewerkt. Het soms wat elitaire woordgebruik past niet altijd bij de achtergrond van de figuren, maar niettemin worden ze bijzonder geloofwaardig neergezet.
Wie houdt van de psychologie achter de mens, vindt zeker zijn gading in deze Staat van ontbinding. Een technisch goed vorm gegeven roman met piekfijn verzorgde personages en – zoals het hoort – een verrassende wending op het einde.
Staat van ontbinding, Uitgeverij Houtekiet, 2015 – 431 pag.
Nicky Burette
Biografie Lieven De Letter
Céline, een eerstejaarsstudente aan de academie en kankerpatiënte, wordt vermist. Een voorbijganger heeft haar kleren en persoonlijke bezittingen op een strand gevonden, maar van het meisje zelf is geen spoor. Wanneer haar alleenstaande vader, Rob Walgraef, een afscheidsbrief in de bus krijgt, lijkt het een uitgemaakte zaak dat Céline zelfmoord heeft gepleegd en haar lichaam door de onderstroom is meegesleurd. Rob kan het verlies nauwelijks aanvaarden en brengt veel tijd door op Célines studentenkamer om er te rouwen en de echte redenen achter haar wanhoopsdaad te proberen achterhalen.