(Recensie)
Met Getuigen, zijn vorige roman, kreeg Rudy Soetewey eindelijk de bekroning die hij verdiende: de Hercule Poirotprijs. Er werd dan ook reikhalzend uitgekeken naar zijn opvolger 2017.
Inhoud
In Vlaanderen zwaait de zogenaamde Vlaamse Eenheidspartij de plak. Extremistische groeperingen plegen bloedige aanslagen. Het lijkt de Gaza- strook wel. Een aanslag van de Vlamingen in Wallonië wordt beantwoord door een represaille van de Walen in Vlaanderen. Sociale voorzieningen en pensioenen worden grondig terug geschroefd. De kloof tussen rijk en arm wordt almaar dieper. De taalgrens wordt streng bewaakt. Tegen deze weinig fraaie achtergrond schetst de auteur de belevenissen van Michel Lepaire, een ontslagen klokkenluider. De man ontdekt dat zijn vader, een voormalig paracommando van Waalse origine en ernstig dementerend, op een onrustwekkende wijze uit het rusthuis is verdwenen.
Toevallig is Lepaire getuige van een aanslag in Antwerpen waarbij zijn vader omkomt. Deze gebeurtenis roept allerlei vragen bij hem op. Wat is de rol van het rusthuis in deze zaak? Was zijn vader daar toevallig? Er is ook de getroubleerde relatie met zijn dochter Anouk, sterreporter bij de commerciële zender. Lepaire komt ook in contact met de geheimzinnige, schatrijke meneer Louis, een goede vriend uit de legertijd van zijn vader. Na een afspraak met zijn dochter in Lier worden beiden ontvoerd door een bende, die Lepaire als pion in een duivels plan willen uitspelen.
Commentaar
Rudy Soetewey schetst een grimmig, weinig flatteus toekomstbeeld van ons land en Europa. Hij voert hier een personage op dat herinneringen oproept aan de vele helden uit de Hitchcockfilms. Een gewone burgerman die zich in een web van intriges begeeft en uiteindelijk in een uitzichtloze situatie verzeild geraakt. Zeer verrassend en origineel is de onthulling van de uiteindelijke motieven van de terroristen. Elk goed verhaal steunt ook op de protagonisten. Soetewey zet doorwrochte personages neer, waarmee je meeleeft. Lepaire is aanvankelijk een wat zielig figuur die naarmate het verhaal vordert, onvermoede kwaliteiten blijkt te bezitten.
Beoordeling
Rudy Soetewey leverde met 2017 weer een thriller af waar de klasse van afdruipt. Het plot grijpt je bij je nekvel en dendert in sneltreinvaart naar een spectaculaire ontknoping. Dit is rijp voor verfilming. Erik Van Looy, waar wacht je op!.
Uitgeverij Kramat, Westerlo, 2013, 405 blz.
Ronald Verheyen